W chińskiej prowincji Hunan kobiety od wieków używają zakodowanego pisma zwanego Nüshu, aby wyrażać najbardziej intymne myśli i uczucia. To jedyny na świecie system pisma stworzony i praktykowany wyłącznie przez kobiety, którego mężczyźni nigdy nie potrafili rozszyfrować. Czytany od prawej do lewej, stanowi połączenie czterech lokalnych dialektów. Każdy symbol reprezentuje sylabę i został zapisany za pomocą zaostrzonych bambusowych patyków oraz prowizorycznego atramentu pochodzącego ze spalonych resztek, jakie zostają w woku. Utajnionym językiem Nüshu kobiety posługiwały się wyłącznie we własnym gronie. Poematy i pieśni spisywane na wachlarzach i haftowane na serwetkach były sposobem na ich przetrwanie w feudalnym świecie, który zmuszał je do opresyjnego zamążpójścia, zakazywał czytać i pisać czy krępował stopy. Film przedstawia, czym tak naprawdę jest Nüshu, który z biegiem czasu dał początek odrębnej kobiecej kulturze istniejącej do dzisiaj. Przewodniczkami po tym świecie są dwie jego fascynatki – kobiety po przejściach: mieszkająca w Jiangyong Hu Xin i szanghajska sopranistka Simu. Obie dążą do zachowania dziedzictwa Nüshu i wzmacniania kobiecej solidarności, nie tylko w warstwie symbolicznej. Niestety dyskryminacja ze względu na płeć nadal ma się dobrze w Chinach, więc obie muszą walczyć o siebie, podobnie jak ich poprzedniczki. Film jest uniwersalną opowieścią o sile siostrzeństwa i nadziei, zawartej w języku, który nie miał do tej pory szansy odpowiednio wybrzmieć.